آموزش عکاسی از بروس دیویدسون – بخش دوم

اساتید عکاسی : بروس دیویدسون

بخش اول

بخش دوم :

۶- اجازه بگیر.

توی مترو نشسته بودم که در باز شد و یه جوان عصبانی که جای یه زخم بزرگ هم رو صورتش بود اومد روی صندلی جلوی من نشست. دوربینم رو که دید یه نگاهی بهم کرد که یعنی اگه ازم عکس بگیری دوربینتو خرد میکنم!

خوشبختانه آلبوم عکسام همرام بود. رفتم کنارش نشستم و عکسا رو نشونش دادم. اون وقت گفت “باشه از منم عکس بگیر”. منم برگشتم سر جام و شروع کردم به عکس گرفتن.

شاید توی ذهنت این باشه که عکاسی خیابانی یعنی عکاسی بدون اجازه سوژه. اما این طور نیست. شاید یه وقتایی که نمیخوایم جو محیط رو خراب کنیم بدون اطلاع سوژه عکس بگیریم. اما خیلی وقت ها به خصوص در عکاسی پرتره خیابانی، اجازه گرفتن کار رو راحت تر میکنه.

 

۷-مقصدی رو تعیین نکن.

واسه پروژه مترو، شروع کردم به گشتن خطوط مختلف مترو. تا آخر خط می رفتم و بر میگشتم. مقصد مشخصی نداشتم. میذاشتم قطار هر جا میره ببره. جاهایی که به طور شانسی موقعیت های عکاسی خوبی گیرم میومد.

برای عکاسی زمان و مقصد مشخصی رو تعیین نکن. یه مقدار در خیابونا بگرد و بذار با موقعیت ها و مکان های جدیدی روبرو بشی.

 

۸- درگیر طبقه بندی ها نشو.

بعضی ها میگن من عکاس مستند یا عکاس فتوژورنالیست هستم. خوب اینا رو قبول دارم. من عکسای مستند و خبری هم گرفته ام. اما خودمو زیاد توی این طبقه بندی ها قرار نمیدم.

من فقط یه انسانم. و علاقه دارم تا از وضعیت و شرایط آدما عکاسی کنم. این ممکنه عکس های جدی ، خشک و یا خنده داری به وجود بیاره.

واسه من داستان از بقیه چیزا مهم تره. دنبال ثبت داستان هستم. دنبال ثبت عکس هایی که ماجرایی رو تعریف میکنن.

 

 

۹-روی پروژه های طولانی مدت کار کن.

من به این نتیجه رسیده ام که جوونا زود کار رو متوقف میکنن. اونا طرح های خوبی میریزن. اما اونو طولانی مدت دنبال نمیکنن. اگه میخوای عکاسی کنی باید زمان زیادی صرف کنی تا چیزی که توی ذهنت داری رو پیاده کنی.

من برای پروژه “زمان تغییر” ۴ سال وقت گذاشتم. واسه کتاب “خیابان صدم شرقی” حدود ۲ سال از اونجا عکاسی کردم.

اگه بخوام به جوونا توصیه ای کنم میگم که باید دوربینتو همه جا با خودت ببر. و هر روز حداقل یه عکس بگیر. این طوری ممکنه یهو در این بین به سوژه جذابی برسی که همیشه دنبالش بودی.

 

 

۱۰- احساس و عاطفه رو در عکسات ثبت کن.

یه عکس بدون احساس یه عکس مرده است. باید تلاش زیادی کنی تا بتونی حال و هوا و حس صحنه رو منتقل کنی.

من از آغاز دنبال این بودم که احساسات رو توی عکسام ثبت کنم. همیشه دنبال ثبت حس و حال سوژه بوده ام. یا شرایط و جو حاکم بر یه صحنه.

 

 

[ادامه دارد…]

 

منابع+,+,+